شهید تنها کارش این نیست که در مقابل دشمن می‌ایستد،یا دشمن را می‌زند یا از دشمن می‌خورد؛اگر تنها این بود،باید بگوییم آن وقتی که از دشمن می‌خورد و خونش را می‌ریزند، خونش هدر رفته. نه، هیچ‌وقت خون شهید هدر نمی‏‌رود،خون شهید به زمین نمی‌ریزد.خون شهید هر قطره‏‌اش تبدیل به صدها قطره و هزارها قطره،بلکه به

تنگ‌نظری مذهبی از خصیصه‌های خوارج است اما امروز آن را باز در جامعهٔ اسلامی می‌بینیم. خوارج شعارشان از بین رفته و مرده است اما روح مذهبشان کم و بیش در میان بعضی افراد و طبقات همچنان زنده و باقی است. بعضی از خشک‌مغزان را می‌بینیم که جز خود و عده‌ای بسیار معدود مانند خود، همهٔ

بعضی خیال می‌‏کنند اینکه افضل اعمال،انتظار فرج است،به این معناست که انتظار داشته باشیم که امام زمان(عجّل اللَّه تعالی فرجه)با عده‌‏ای که خواص اصحابشان هستند یعنی سیصد و سیزده نفر و عده‌‏ای غیرخواص ظهور کنند،بعد دشمنان اسلام را از روی زمین بردارند،امنیت و رفاه و آزادی کامل را برقرار کنند،آن وقت به ما بگویند بفرمایید!ما

آیا زمانی که خلوت برایت رخ دهد که اجباراً در خلوت بروی و یا اختیاراً از مردم جدا شوی،از تنهایی وحشت می‌کنی یا نمی‌کنی؟کدام یک از ما هستیم که ده شبانه‌روز در یک جا تنها باشیم و حوصله‌مان سر نرود؟حبس تک‌سلولی بالاترین حبس‌هاست،چون آدم تنها می‌ماند.اگر خودت را یافته بودی و خودت را درک کرده

همیشه به ما دربارهٔ تعصب مذهبی گفته‌اند،که مذهبی‌ها متعصبند و چون متعصب هستند از روی کمال تعصب نظریه‌هایی را ابراز می‌دارند.ببینید آنهایی که در لامذهبی متعصبند ‌__ یعنی اول،فرضشان نفی مذهب است__ برای توجیه این نفی چه یاوه‌ها بافته‌اند که امکان ندارد یک انسان بی‌طرف تا این حد یاوه‌بافی کند؛و همچنین ببینید در نهایت امر

از نازک‌نارنجی بودن بیرون بیا.با نازک نارنجی‌‏گری آدم بندهٔ خدا نمی‌شود،اصلًا انسان نمی‌شود؛آدم نازک‌نارنجی انسان نیست. روزه می‌گیری سخت است،مخصوصاً چون سخت است بگیر. شب می‌خواهی تا صبح احیا بگیری برایت سخت است، مخصوصاً چون سخت است این کار را بکن. یک مدتی هم به خودت رنج و سختی بده،خودت را تأدیب کن. (شهید مطهری/آزادی

امیرالمؤمنین نیز در فرمان خویش به مالک اشتر آنگاه که او را به زمامداری مصر منصوب می‌کند، دربارهٔ رفتار با مردم چنین توصیه می‌کند: وَ اشْعِرْ قَلْبَک الرَّحْمَهَ لِلرَّعِیهِ وَ الَمحَبَّهَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِهِمْ… فَاعْطِهِمْ مِنْ عَفْوِک وَ صَفْحِک مِثْلَ الَّذی تُحِبُّ انْ یعْطِیک اللهُ مِنْ عَفْوِهِ وَ صَفْحِهِ. احساس مهر و محبت به

این حدیث قدسی چقدر عالی توبه را توصیف می‌کند:«اَنینُ الْمُذْنِبینَ اَحَبُّ اِلَیِّ مِنْ تَسْبیحِ الْمُسَبِّحین.خدای تبارک و تعالی، این رحمت مطلقه و کامله فرمود:نالهٔ گنهکاران در نزد من محبوب‌تر است از تسبیح تسبیح‌کنندگان. بروید به درگاه خدای خودتان ناله کنید. فکر کنید تا گناهان به یادتان بیاید. به کسی نگویید؛ اقرار به گناه پیش دیگران

یکی از مظاهر کمال انسان طرز مواجههٔ او با مرگ است، چون ترس از مرگ یک نقطهٔ ضعف بزرگ در انسان است و بسیاری از بدبختیهای بشر ناشی از ترس از مرگ است، مانند تن به پستیها و دنائتها دادن و هزاران بدبختی دیگر.اگر کسی از مرگ نترسد، سراسر زندگی‌اش عوض می‌شود و انسانهای خیلی

هر کسى در هر مقام و هر درجه و هر طبقه و هر سنى که هست یک نوع هواى نفس دارد. مقیاس هواپرستى یک عالم روحانى این نیست که ببینیم مثلًا شراب مى‌خورد یا نمى‌خورد؟ قمار می‌کند یا نمی‌کند؟ نماز و روزه را ترک می‌کند یا ترک نمی‌کند؟مقیاس هواپرستى او در جاه و مقام و